Marcin Mielczarek, paraolimpijczyk ze Zduńskiej Woli kończy karierę ZDJĘCIA

Marcin Mielczarek, paraolimpijczyk ze Zduńskiej Woli urodził się 11 listopada 1982 roku. Czterdzieści lat później oficjalnie zakończył swoją karierę zawodnika. W dniu urodzin spotkał się z rodziną, przyjaciółmi, sportowcami, z którymi wiele razy wyjeżdżał na zawody i wracał do Zduńskiej Woli z medalami.

Znakomita kariera Marcina Mielczarka wypełniona jest symbolicznymi datami. Urodził się 11 listopada 1982 roku o godz. 11.11. Wejście w dorosłe życie i 18. urodziny przypadały w 2000 roku. Właśnie wtedy spotkał się z Wojciechem Kikowskim, trenerem lekkoatletyki. Usłyszał od niego, że ma talent, że czeka go kariera. Te słowa się ziściły. Nic nie przyszło samo z siebie. Marcin Mielczarek każdą wolną chwilę poświęcał na treningi. Wymagało to ogromnego zaangażowania i dyscypliny. Jako 18-letni chłopak musiał się bardzo starać, by szybko osiągnąć sukces. Już rok później zdobył tytuł mistrza Polski w biegu na 100 metrów. To był dopiero początek. Kolejne tytuły, nagrody, medale wypełniały półki w jego domu.

Początkowo trenowałem dla przyjemności. Nigdy nie myślałem, że przyjdą takie sukcesy. Bardzo na duchu podniosły mnie słowa trenera Kikowskiego, że będę sportowcem i bierzemy się do roboty. Od tego wszystko się zaczęło - wspomina Marcin Mielczarek.

Wsparcie trenera było podstawą. Równie ważne było podejście rodziny.

Dziadek zawsze kupował Dziennik Łódzki. Wycinał artykuły o mnie, zachował je. Pytałem, po co to robi i usłyszałem, że jest moim największym kibicem - uśmiecha się sportowiec.

Nie tylko dziadek był opoką dla zduńskowolanina. Cała rodzina trzymała kciuki za jego karierę. Marcin zaproponował bratu, by też zaczął trenować.

Zabrałem go kiedyś na trening. Stwierdził, że to nie jest dla niego, ale nie żałował, że poszedł ze mną. Tamto wydarzenie przyniosło nieoczekiwany skutek. Poznał tam dziewczynę, z którą się ożenił - podkreśla Marcin Mielczarek

.

Znakomite wyniki osiągane na stadionach całego świata sprawiły, że zaczęły pojawiać się propozycje przejścia do innych klubów. Mielczarek nigdy się na to nie zgodził. Zaczynał w zduńskowolskiej Resursie, później trenował w Integracyjnym Klubie Sportowym Start Zduńska Wola. Nie zamierza na stałe rozstawać się z rodzinnym miastem.

Informację o zakończeniu kariery zawodnika zduńskowolanin przekazał podczas przyjęcia, jakie zorganizowane zostało z okazji jego 40. urodzin. Usłyszał na nim wiele ciepłych słów, życzeń. Spotkanie stało się okazją do wspomnień.

Marcina polecił mi jeden z zawodników. Dzięki swoim warunkom fizycznym zyska ksywę Długi. Miał znakomitą motorykę. Nie wiedziałem do jakiej kategorii zostanie przypisane, chodzi o rodzaj niepełnosprawności. Kiedy już zapadła decyzja, stwierdziłem, że dogonimy świat - wspomina Wojciech Kikowski, trener Marcina. - Zdarzały się kontuzje, wtedy minę miał niewyraźną, ale nie odpuszczał treningów, a odbywały się one pięć, sześć razy w tygodniu. Pracowitość zawsze była u Marcina dominująca.

Jednym z niepełnosprawnych sportowców, z którymi Marcin trenował niemal od początku był Marcel Jarosławski.

Był jednym z dwóch zawodników, którzy wprowadzali mnie w sport - przypomina Marcel Jarosławski. - Różnie było. Mieliśmy inne treningi ze względu na rodzaj niepełnosprawności, ale zdarzało się tak, że kiedy było ich za dużo to obaj narzekaliśmy. Marcina zawsze wspierałem i podziwiałem za to, co on osiągnął, a ja nie. To jest na przykład medal olimpijski.

Teraz Marcin Mielczarek chce się skoncentrować na pracy trenerskiej. Nie wyklucza zaangażowania w działalność samorządową. Zamierza startować w wyborach do Rady Miasta. Po to, zająć się propagowaniem lekkoatletyki, która, jak twierdzi, umiera w Zduńskiej Woli. Podkreśla, że sport nauczył go determinacji, dążenia do celu, odwagi, otwartości na ludzi. Te wartości chce przekazać innym.

IGRZYSKA PARAOLIMPIJSKIE

• 2004 ATENY – 3. miejsce na 400 m, 4. miejsce na 200 m , 7. miejsce na 100 m
• 2008 PEKIN – 4. miejsce na 200 m , 5. miejsce na 100 m
• 2012 LONDYN – 4. miejsce w skoku w dal, 5. miejsce na 200 m, 8. miejsce na 100 m

MISTRZOSTWA ŚWIATA

• 2002 LILLE (Francja) – 4. miejsce na 100 m, 5. miejsce na 200 m
• 2006 ASSEN (Holandia) – 4. miejsce na 100 m, 5. miejsce na 200 m
• 2011 CHRISTCHURCH (Nowa Zelandia) – 4. miejsce w skoku w dal, 5. miejsce na 100 m, 6. miejsce na 200 m
• 2013 LYON (Francja) – 3. miejsce w skoku w dal, 6. miejsce na 100 m
• 2015 DOHA (Qatar) – 5. miejsce w skoku w dal, 7. miejsce na 100 m

MISTRZOSTWA EUROPY

• 2003 ASSEN (Holandia) – 2. miejsce na 200 m, 3. miejsce na 100 m
• 2005 ESPOO (Finlandia) – 1. miejsce na 100 m, 2. miejsce na 200 m i 400 m, 3. miejsce w skoku w dal
• 2012 STADSKANAAL (Holandia) – 3. miejsce w skoku w dal, 5. miejsce na 100 m
• 2014 SWANSEA (Walia) – 3. miejsce w skoku w dal, 6. miejsce na 100 m
• 2016 Grosseto (Włochy) – 2. miejsce w skoku w dal WORLD GAMES CHAMPIONSHIP IWAS 2011 SHAJRAH (ZEA) – 1. miejsce w skoku w dal, 2. miejsce na 200 m, 3. miejsce na 100 m
• 2015 SOCZI (Rosja) – 3. miejsce w skoku w dal, 4. miejsce na 100 m

MISTRZOSTWA POLSKI

• 2001 na 100 m rekordzista Polski,
• od 2001 r do 2016 r roku złote medale na 100m oraz na 200 m i 400 m złote i srebrne medale.