O kobietach i mężczyznach w Muzeum Historii Miasta w Zduńskiej Woli [zdjęcia]

Portrety kobiet tworzą opowieść o postaciach znanych, kochanych i kontrowersyjnych. Ich autorką jest Bogusława Tyralska. Jej wystawa nosi tytuł „Ikonavera”. Malarka na obrazach przedstawia m.in. Grace Kelly, Dalidę, Elizabeth Taylor. Są też Polki: Kora, Kalina Jędrusik, Violetta Villas.

Wśród nich nie ma kobiety klasycznie szczęśliwej. Często były postaciami tragicznymi – podkreśla Bogusława Tyralska.

Autorem wystawy zatytułowanej „Gdy rozum śpi...” jest Bartek Jarmoliński. Artysta pokazuje mężczyznę jako istotę wieloraką, która w dzisiejszych czasach często gubi tożsamość. Odnosi się do antyku, zwierząt.

IKONAVERA
Wystawa Bogusławy Tyralskiej pokazuje prawdziwy wizerunek kobiet, które odegrały wyjątkową rolę w rodzącej się w okresie powojennym kulturze masowej. Boginie mass mediów stawały się wyznacznikami kanonów piękna, stylu i nierzadko sposobu na życie. Musiały więc one spełniać oczekiwania zarówno kreatorów ich wizerunków, jak i konsumentów pop kultury. Miało to często tragiczne przełożenie na biografie sportretowanych przez Tyralską kobiet. Jedną z pierwszych ofiar takiego wzorca była Marylin Monroe – kobieta stworzona od podstaw, zmuszona do funkcjonowania w wyimaginowanej rzeczywistości konsumpcyjnej, która odziera człowieka z autentyczności i oddala od sensu istnienia. Marylin Monroe – uwodzicielska, kapryśna, nieprzewidywalna, symbol współczesnej kobiecości, została namalowana przez Andy Warhola tuż po swej tragicznej, owianej tajemnicą śmierci 5 sierpnia 1962 roku.
Bezpośrednią inspiracją do powstania cyklu IKONAVERA był barokowy portret trumienny i popartowska seria portretów sławnych ludzi Andy Warhola. Te odrębne w czasie zjawiska łączy fascynacja śmiercią. Z tej perspektywy ikona – portret zmarłego nabiera innego sensu, a popartowska stylistyka głębszego znaczenia. Zgodnie z tendencjami pop artu wizerunki kobiet oparte są na gazetowej fotografii, uzupełnione tekstami oraz symbolicznymi akcesoriami. Ukazane w popiersiu, en face lub 3/4, ze sporą dawką realizmu i w pełni psychicznego wyrazu.

"GDY ROZUM ŚPI..."
Człowiek wraz z całą swoją złożonością jest obiektem analizy i głównym tematem prac Bartka Jarmolińskiego. Nieprzewidywalność, wielorakie potrzeby są procesami mniej lub bardziej uświadomionymi, związanymi zarówno z podświadomością, jak i ze świadomym, racjonalnym dążeniem do realizowania swoich potrzeb. Jarmoliński przygląda się reakcjom ludzkim, pokazując spektrum wielości zachowań naszego gatunku. W jego twórczości pojawiają się motywy antyczne, wzorce kanonów piękna tworzone od wieków. Wśród zaczerpniętych przez artystę motywów znajdziemy niektóre z dzieł Michała Anioła, Berniniego i bohaterów antycznych arcydzieł. Postacie te są niedoścignionymi wzorcami piękna i siły, którą Jarmoliński konfrontuje z rzeczywistością. Rzeczywistość ta jest nieprzewidywalną, bowiem jest w niej miejsce na wiele przywar, wad i małości gatunku męskiego. W jego pracach, które w pierwszym wrażeniu wyglądają wręcz miło, po dokładniejsze obejrzeniu, zobaczymy ile kontrastów z zabawą, dominacją, przewrotnością i niebezpieczeństwem jest w każdej z nich.
Najlepszym wprowadzeniem do historii przedstawianych przez Bartka Jarmolińskiego staje się staropolskie powiedzenie ”rozum niech twój sam osądzi, gdy rozumiesz, że wzrok błądzi, że to rzeczy niepodobne, bo i uszu nie są godne”. Na całość wystawy „Gdy rozum śpi…” składają się obrazy malarskie oraz prace wykonane w technice collage z lat 2016-2019.