Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w Zduńskiej Woli Taki był „mechanik" STARE ZDJĘCIA

Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w Zduńskiej Woli Taki był „mechanik”

Zespół Szkół Zawodowych nr 1 im. Obrońców Westerplatte w Zduńskiej Woli powstał z połączenia Technikum Mechanicznego i Zespołu Szkół Zawodowych. Było to efektem wcześniejszych dekad dynamicznego rozwoju kilku szkół. W szkolnych archiwach znaleźć można informacje o powojennych losach.

• 1945-46
  Wznowienie nauki w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej. Inauguracja działalności Państwowej Szkoły Techniczno-Przemysłowej, która realizuje program przedwojennych gimnazjów.
  Funkcję dyrektora sprawuje Władysław Rakowski. Szkoła mieści się w budynkach przy ul. Zielonej 5. Nauka odbywa się nieregularnie.
• 1946-47
  Na stanowisku dyrektora zasiada Stanisław Górnikiewicz.
  Na potrzeby warsztatów szkolnych adaptowany zostaje budynek po zakładach samochodowych "Automontaż" przy ul. Świerczewskiego. Z powodu ubogiego wyposażenia warsztatów i braku stanowisk pracy, część uczniów odbywa praktyczną naukę zawodu w Państwowej Fabryce Maszyn. Dyplomy czeladnicze otrzymują pierwsi absolwenci Gimnazjum Mechanicznego.
• 1947-48
  Działalność rozpoczyna 3-letnie Liceum Mechaniczne. Przy ul. Łaskiej 12 powstaje internat szkolny. Jego kierownikiem zostaje Jan Kubiak - późniejszy długoletni wicedyrektor TM.
• 1948-49
  Państwowa Szkoła Techniczno-Przemysłowa składa się z 5 szkół:  4-letniego Gimnazjum Mechanicznego, 3-letniego Gimnazjum Mechanicznego, Liceum Mechanicznego I stopnia, Liceum Mechanicznego dla uczniów z "małą maturą" i Liceum Tkacko-Mechanicznego I stopnia. Kształci się w nich 293 uczniów.
• 1949-50
  Dyrektorem mianowany zostaje Franciszek Gołąb. W szkole odbywa się pierwsza matura. Spośród 12 absolwentów 4 kontynuuje naukę w wyższych uczelniach technicznych, 8 zaś podejmuje pracę w przemyśle.
• 1950-51
  W 1950 r. funkcję dyrektora przejmuje Bolesław Płodowski. W wyniku reorganizacji szkolnictwa zawodowego i zniesieniu dwu stopni nauczania na poziomie gimnazjalnym i licealnym, Państwowa Szkoła Techniczno-Przemysłowa przekształcona zostaje w Technikum Mechaniczne. Internat dostaje nowy lokal w barakach przy Placu Krakowskim 17a. W warsztatach uruchomiona zostaje praktyczna nauka w zawodach stolarz i tapicer.
• 1952-53
  Dyrektorem Technikum Mechanicznego zostaje Jan Szurgot oraz do Technikum Mechanicznego przyłączona zostaje Zasadnicza Szkoła Zawodowa. Kształci ona uczniów w zawodach: tokarz, stolarz meblowy, tapicer i radiomonter. 516 uczniów kształci się w 11 klasach Technikum Mechanicznego i 6 klasach Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Nauka odbywa się na dwie zmiany.
• 1955-56
  Szkoła obchodzi 10-lecie swojego istnienia. Ukończyło ją dotychczas 207 techników i 115 absolwentów Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Systematycznie remontowane i rozbudowywane są budynki szkolne. W warsztatach powstaje oddział blacharski.

Tak wyglądała pierwsza, powojenna dekada. Z tamtego czasu zachowało się niewiele zdjęć. Bogate są szkolne kroniki z późniejszych lat. 27 września 2015 roku szkoła świętowała swoje 70-lecie. Odbył się zjazd absolwentów, odsłonięto pamiątkową tablicę dedykowaną nauczycielom.

W naszej galerii znajduje się zaledwie część fotografii pokazujących uczniów, kadrę pedagogiczną, zmieniającą się szkołę.