Jak to z wigilią bywało

Młodzież mogła zobaczyć, iż na dawnej wsi nie było choinki tylko podłąźniczka wisząca u powały, a wszyscy jedli drewnianymi łyżkami z jednej miski. W rogach izby stały cztery snopy zbóż, aby się w nowym roku darzyło. Zwyczaj wręczania prezentów na wsi występował bardzo rzadko i to tylko w najzamożniejszych rodzinach.
Wigilie XIX i XX wieku to czas patriotyzmu. Święta Bożego Narodzenia stały się bardziej ascetyczne. Rozpamiętywano osoby, które przebywały na wygnaniu i nie mogły się cieszyć bogactwem świąt , dlatego przepych zmienił się w ascetyczną żałobę narodową. Ozdoby świąteczne nawiązywały do symboli narodowych i patriotycznych. Kolorystyka, bardzo stonowana najczęściej biel, błękit i zieleń. W tym czasie pojawiła się choinka, ale tylko w domach szlacheckich i mieszczańskich.
Obecnie na stole królują tradycja i nowoczesność. Są nam znane zupy np.: grzybowa, czy barszcz czerwony. Wciąż ważny jest polski karp, ale coraz częściej zastępowany przez inne ryby lub snobistyczne sushi. Ciągle mocno w wigilijnym menu trzymają się śledzie w różnych zestawach oraz ciasta takie jak: sernik lub makowiec. Kompot z suszonych owoców niepostrzeżenie wypiera Coca Cola.
Zmienia się również wystrój domów. Nie stroimy ich już własnoręcznie wykonanymi dekoracjami, ale kupujemy plastik. Sztuczne choinki, bombki i owoce.
Ważniejsza jest stylizacja stołu, a nie atmosfera przy nim. Jedno co niezmienne przez wieki to opłatek. On swojej symboliki nie stracił, mimo wielu lat zmian i współczesnej komercjalizacji świąt.
- Boże Narodzenie to czas pełen magii, czarów, radości i ciepła, dlatego chciałam pokazać młodym ludziom, że to nie tylko prezenty i choinka. Warto pamiętać skąd pochodzimy, jak to było przed erą internetu i telewizji. Jestem pomysłodawczynią pokazu, a pomagali mi uczniowie klasy pierwszej Technikum Rolniczego z wychowawczynią Dorotą Augustajtys i Samorząd Szkolny z opiekunem Anną Kruszyńską. Nie zapomnijmy i pamiętajmy, że Boże Narodzenie łączy w sobie radość wielu ludzi. Dlatego też co roku święta te przeżywamy tak silnie i tak wiele one znaczą dla każdego z nas – podsumowuje Agnieszka Zimny.