Leniwa niedziela i wypoczynek nad wodą w Zduńskiej Woli ZDJĘCIA

Niedzielne popołudnie minęło mieszkańcom Zduńskiej Woli pod znakiem spacerów. Najchętniej wybieraną lokalizacją była popularna Kępina, która blisko od 37 lat jest miejscem rekreacyjnym. A dziś dosłownie pękała w szwach, co sprawiło, że była to naprawdę rodzinna niedziela.

Moc atrakcji dla każdego

Wiele osób na Kępinę wybrało się rowerem. Najwięcej można było dostrzec rodzin z dziećmi. Wiele osób na Kepinę wybrało się ze znajomym. Altany były pełne, wiele osób odpoczywało na ławkach, ale byli też tacy, który postawili na aktywny relaks na siłowni. Dzieciaki szalały na placu zabaw, a młodzież za punkt spotkań wybrała sobie beach bar.
Na Kępinie nie mogło także zabraknąć wędkarzy, którzy lokowali się na brzegu między krzakami, by w ciszy i spokoju oddać się swojej pasji.

Lody dla ochłody

Również w centrum Zduńskiej Woli nie brakowało spacerowiczów. W Miejskim Domu Kultury w cieniu drzew, odpoczywało sporo osób. A budka z lodami, która znajduje się naprzeciwko budziła największe zainteresowanie wśród zduńskowolan. Tak samo jak i na Kępinie.

Historia Kępiny

Prace nad niecką dzisiejszego zbiornika wodnego na Kępinie ruszyły w 1986 r. Ich inicjatorem był ówczesny naczelnik miasta Zduńska Wola Stefan Warulik. Kępina miała stać się centrum wypoczynkowym dla zduńskowolan. Zbiornik wybudowano jednak jako retencyjny i taki charakter ma do dziś.
Podmokłe tereny we wsi Zduny u zarania dziejów miasta były miejscem, z którego mieszkańcy pozyskiwali torf, a pod koniec XIX wieku, gdy szukano dla miejskich fabryk dostępu do wody stąd właśnie i ze źródła w obecnym Lesie Paprockim przekopano kanał do stawu w parku, który był wówczas bielnikiem dla farbiarni i dalej do stawu Kazek. W istocie, rzeka Pichna jest właśnie tym kanałem zasilającym niegdyś w wodę miejskie stawy.
Kępina powstała jako zbiornik retencyjny na obszarze granicznym części miasta Zduńska Wola zwanym Pastwiska z dawnym folwarkiem Zduńska Wola i lasem należącym do wsi Paprotnia. Celem budowy Kępiny było osuszenie istniejących tam trzęsawisk w celu między innymi powiększenia obszaru zabudowy Pastwisk. Celem było też stworzenie miejskiej przestrzeni rekreacyjnej. Teren wokół zbiornika został udostępniony w roku 1990.