Cmentarny parkan w Zduńskiej Woli odnowiony ZDJĘCIA

Odnawianie zabytkowego ogrodzenia cmentarza parafialnego przy ul. Łaskiej w Zduńskiej Woli niemal już się zakończyło. Jak informuje parafia pw. WNMP w Zduńskiej Woli, która zarządzą częścią katolicka nekropolii, pozostało jeszcze nałożenie tynku we wnękach parkanu od strony cmentarza.

Odnawianie ogrodzenia cmentarza parafialnego przy ul. Łaskiej w Zduńskiej Woli trwało od ubiegłego roku. Budowla została wypionowana, uzupełniono brakujące cegły i wypiaskowano mur. Prace są finansowane przez parafię z ofiar zbieranych od wiernych.

Parafia przy renowacji parkanu wypełnia zalecenia konserwatora zabytków. Mur cmentarny pochodzi z XIX wieku.

Stary cmentarz przy ul. Łaskiej w Zduńskiej Woli istnieje od około połowy XIX wieku, czyli jest zbliżony wiekiem do miasta, które prawa miejskie otrzymało w 1825 roku.

Pierwotnie cmentarz w mieście znajdował się wokół kościoła parafialnego przy ul. Kościelnej, erygowanego w 1767 r. , gdy na prośbę dziedzica Feliksa Złotnickiego została w Zduńskiej Woli dedykowana została parafia.

Na obecnym miejscu cmentarz katolicki powstał po 1811 roku, gdy Kodeks Napoleona uregulował kwestię pgrzebów i zabroniono pochówków zmarłych w miastach i miejscowościach, w miejscach do tego nieprzystosowanych – przy kościołach czy innych budowlach sakralnych, szpitalach czy przytułkach.

Stary cmentarz w Zduńskiej Woli pierwotnie znajdował się poza granicami miasta, a te stanowiła ulica Przechodnia - obecnie Piwna. Był też oddalony od ulicy Łaskiej. Tę część terenu rodzina Złotnickich przekazała pod pochówki dopiero w drugiej połowie XIX wieku.

Cmentarz w Zduńskiej Woli podzielony jest na część katolicką oraz ewangelicką, a dzieli je jedynie cmentarna alejka. Każdą z części administruje jednak oddzielnie parafia rzymskokatolicka pw. WNMP w Zduńskiej Woli oraz parafia ewangelicko - augsburska w Zduńskiej Woli.

To także zasada urządzania cmentarzy zgodnie z dekretem Napoleona. Cmentarze komunalne były z założenia ekumeniczne: dla każdego związku wyznaniowego wyznaczano w ich obrębie odpowiedni obszar, a na każdy z tych obszarów powinno prowadzić odrębne wejście. Na samym cmentarzu obszary wyznaniowe można było oddzielać murem, żywopłotem zielenią lub rowem.