Kiedy sadzić grusze w sadzie? Stare odmiany grusz wciąż są cenione, bo ich smak pamiętamy z sadu dziadków

Klapsa czy Konferencja to wciąż jedne z najpopularniejszych odmian grusz, które można spotkać w przydomowych sadach, na działkach, ale i tych wielkopowierzchniowych uprawach sadowniczych. Na liście starych odmian znajdziemy m.in. takie, jak:

• Lipcówka kolorowa — odmiana wywodząca się z Francji, dojrzewa szybko, w połowie lipca
• Faworytka (Klapsa) - swoje korzenie ma w Ameryce, odmiana letnia, deserowa, do zbioru w połowie sierpnia
• Konferencja — dojrzewa pod koniec września, pochodzi z Anglii
• Lukasówka — dojrzewa na początku października, odmiana francuska
• Komisówka — francuska, czas, kiedy osiąga dojrzałość zbiorczą to połowa października.
• Red Bonkreta Williamsa — wywodzi się z Anglii i dojrzewa na początku września

Za drzewko wysokości 120-140 cm trzeba zapłacić ok. 30 zł.

Podobnie jak w przypadku wielu innych roślin wieloletnich, w tym drzew owocowych, mamy dwie dobre pory w ciągu roku na sadzenie grusz. Jest wczesna wiosna lub jesień. Jesienią najlepiej poczekać przynajmniej do drugiej połowy tej pory roku (październik i początek listopada). Oczywiście zależnie od warunków atmosferycznych.

Do sadzenia wybieramy drzewka dwuletnie lub dobrze wyrośnięte drzewka jednoroczne. Gdy sadzimy drzewa owocowe na nieogrodzonym terenie, warto zabezpieczyć je przed zwierzętami, które mogą podgryzać i uszkodzić naszą gruszę (np. sarny i zające). Na rynku dostępne są repelenty, najprostszym rozwiązaniem może być osłonka, siatka czy słoma.

Eksperci z Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa w Metodyce integrowanej produkcji gruszek radzą, by zbyt długie lub uszkodzone korzenie skrócić przed posadzeniem.

W czasie sadzenia należy zwrócić uwagę, aby miejsce szczepienia znalazło się przynajmniej 10 cm nad powierzchnią gleby. Rozstawa, w jakiej będą sadzone drzewka grusz zależy m. in. od podkładki, siły wzrostu danej odmiany, sposobu prowadzenia koron czy rodzaju gleby. Na glebach lżejszych należy stosować mniejszą rozstawę niż na cięższych.

Drzewka zaszczepione na słabo rosnącej podkładce pigwa należy posadzić w rozstawie mniejszej niż na silnie rosnącej podkładce gruszy kaukaskiej. Odmiany słabo rosnące takie jak ‘Konferencja’ czy ‘Bonkreta Williamsa’ sadzi się w mniejszej rozstawie, a silniej rosnące jak ‘Komisówka’ czy ‘Lukasówka’ w większej.

• Grusze szczepione na pigwie należy posadzić w rozstawie 3,5-4,0 m między rzędami i w rzędzie od 1,0-2,0 m.
• Drzewka szczepione na gruszy kaukaskiej wysadza się w rozstawie 3,5-4,0 m między rzędami oraz 1,75-2,75 m w rzędzie.

Zanim założymy sad gruszowy czy nawet posadzimy pojedyncze drzewko owocowe, przygotujmy dla niego jak najlepsze warunki. Optymalnym odczynem gleby dla grusz będzie pH 6,5-7,1. Większość gleb w Polsce to gleby kwaśne i silnie kwaśne wykazujących deficyt zawartości magnezu. Dla poprawy pH najczęściej wybierane jest wapno magnezowe (dolomitowe).

Jeśli zastanawiasz się, gdzie posadzić grusze na swojej działce, zaczniemy od wyjaśnienia, jakich miejsc unikać. A będą to:

• stanowiska podmokłe, na których drzewa często chorują,
• gleby bardzo lekkie i bardzo ciężkie, ponieważ rosnące na nich drzewa są źle zaopatrywane w składniki pokarmowe i nie wytwarzają pełnowartościowych owoców,
• zagłębienia terenu, w których mogą tworzyć się zastoiska mrozowe,
• tereny nisko położone w pobliżu łąk i lasów.

Wiosna jest bardzo ważnym i dość niebezpiecznym momentem dla grusz, a to dlatego, że grusze rozwijają się wcześniej niż jabłonie. Pąki kwiatowe są łatwo uszkadzane przez przymrozki wiosenne i mrozy zimowe. Jak wyjaśnia Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa w „Metodyce Integrowanej produkcji gruszek”, drzewa grusz marzną przy temperaturze poniżej -25°C, dlatego trzeba wybierać dla nich stanowisko wyniesione ponad tereny sąsiednie.

Eksperci PIORIN podpowiadają, że grusze wytwarzają mało nektaru w kwiatach. Z tego względu pszczoły niechętnie odwiedzają kwiaty. Jest na to sposób. Zapylanie kwiatów można poprawić, hodując w sadzie pszczołę murarkę.

Im mniejsza przestrzeń, tym bardziej zwracamy uwagę na kształt naszego drzewa. Cięcie jednak powinno być prowadzone z głową, by nie zaszkodzić roślinie. Umiar należy zachować zwłaszcza podczas cięcia zimowego, aby nie wywołać intensywnego wzrostu wielu pędów, który źle wpływa na jakość owoców.

W czasie przycinania starajmy się nadać koronie gruszy kształt stożkowy. Usuwamy w tym celu silniejsze gałęzie i pędy u szczytu, rozluźniamy gałęzie, by nie pokładały się na siebie i nie zacieniały wzajemnie.

Cięcie wykonujemy zimą i na przedwiośniu, do czasu kwitnienia drzew. Przy nadmiernym wzroście można cięcie opóźnić, lecz nie dłużej jak do 4 tygodni po kwitnieniu. Szczegółowe wskazówki znajdziemy w literaturze na temat cięcia drzew.

Kluczem do regularnego plonowania i zebrania owoców dobrej jakości, powinniśmy przeprowadzić taki zabieg, jak przerzedzanie zawiązków. Kwiaty i zawiązki owoców, które uznamy za zbędne, muszą być bardzo wcześnie usuwane, aby drzewo mogło regularnie i corocznie tworzyć pąki kwiatowe.

Przerywanie zawiązków rozpoczynamy na przełomie czerwca i lipca, gdy mają one wielkość przynajmniej orzecha laskowego lub nieco później, gdy są wielkości orzecha włoskiego. Zawsze warto zrywać i zrzucać na ziemię zawiązki zniekształcone, uszkodzone przez szkodniki, mocno ordzawione, porażone przez parcha gruszowego lub znacznie drobniejsze od przeciętnej średniej.

Jeśli nasze drzewo owocowe bardzo obficie owocuje, wówczas także zalecane jest przerywanie zawiązków, nawet tych wyglądających zdrowo. Owoce nie powinny pozostawać w gronach. Gęste występowanie niekorzystnie wpłynie na wielkość gruszek.
Przerzedzanie zawiązków można wykonywać parokrotnie, aż do początku sierpnia.

Źródło: „Metodyka Integrowanej produkcji gruszek”, Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa