Ochotnicza Straż Pożarna w Zduńskiej Woli ma 140 lat. Trwają rocznicowe obchody [zdjęcia]

Trochę historii

1 lutego 1878 roku w w magistracie miasta Zduńska Wola odbyło się spotkanie miejskich dygnitarzy. Burmistrz, członkowie magistratu i ławnicy zaprosili najzamożniejszych mieszkańców. Celem spotkania było powołanie do życia straży ogniowej. Zatwierdzenie statutu Towarzystwa Ochotniczej Straży Ogniowej w Zduńskiej Woli odbyło się 25 listopada. W pierwszy składzie zarządu znalazły się trzy osoby. Wilhelm Caspari był prezesem rady oraz naczelnikiem. German Fischer został pomocnikiem naczelnika a Józef Hille skarbnikiem. W latach 1882 – 1889 straż liczyła 147 członków czynnych. Grupę tę stanowili lekarz, aptekarz, 18 właścicieli domów, 6 kupców, 101 tkaczy, 20 innych rzemieślników. Źródła historyczne uwzględniają także podział pod względem wyznaniowym: 88 katolików, 56 ewangelików, 3 żydów.
Jednostka cały czas się rozwijała. W 1884 roku wszystkich członków czynnych podzielono na 5 oddziałów stosownie do posiadanych 5 sikawek: łaski, szadkowski, kościelny, sieradzki, środkowy. Pojawiały się kolejne elementy wyposażenia. W 1899 roku w 6 różnych punktach miasta zainstalowane zostały alarmowe dzwony, które kupiono w Warszawie. W historii jednostki ważnych jest wiele dat. Jedną jest rok 1904. Wtedy zapadła inicjatywę o budowie gmachu siedziby (obecna ul. Dąbrowskiego). Działkę przekazał strażacki działacz August Arlet. Rok później rodzi pomysł założenia orkiestry dętej. Naczelnik Roman Caspari przekazuje 304 ruble na zakup instrumentów.
Pierwsze walne zebranie straży w nowym choć jeszcze niewykończonym budynku odbyło się w 1909 roku. Budowa miała kosztować 17 tys. rubli. Sztandar dla stowarzyszenia w 1916 roku ufundował prezes zarządu Jan Niwiński. W 1928 roku, po pół wieku działalności jednostki w strarzy działało już kino i telefon. Kupiony był samochód tzw. pogotowie strażackie, motopompa. Rok 1934 przyniósł założenie pierwszej Żeńskiej Drużyny Służby Pomocniczej, którą dowodziła dh Leokadia Ejchblatowa. 5 września 1939 roku niemiecki okupant rozwiązuje straż. Reaktywacja odbywa się 18 lutego 1945 roku, niespełna miesiąc po wyzwoleniu Zduńskiej Woli.